. بسياری از زوج ها در دوران عقد، برای نخستین بار رابطه جنسی با همسرشان را تجربه می کنند،اعتقادات ریشه ای: در فرهنگ سنتی ایران، روابط جنسی زناشویی مختص به زن و شوهری دانسته می شود که عروسی کرده باشند و رسماً در منزل خود سکونت داشته باشند. هر شکل دیگری از رابطه جنسی در این فرهنگ، نادرست و مغایر با ارزش ها دانسته می شود.
در این مقاله به بررسی مسئله امیزش جنسی در دوران عقد می پردازیم و شرح می دهیم زوج چه طور میتوانند مسایل جنسی در دوران عقد را بدرستی مدیریت کنند.
رابطه ی جنسی دوران عقد از خود تعریفی دارد و این تعریف باتوجه به خانواده های دو طرف ، مخصوصاً دختر متفاوت است. ولی واقعاً تکلیف دختر و پسر در این دوران چیست و آنها چه طور میتوانند یکدیگر را از نظر جنسی ارضا نمایند؟
بسياري از زوج ها باتوجه به تعریف های گوناگون خانواده های خود در این زمینه و بسط دادن یا کم کردن این دایره ی محدودیت به مشکل برمی خوردند. برخی از زوجها در این دوران بیش از حد رعایت نموده و به عبارتی حیا را در جای نادرست خود استفاده می کنند. در این دوران، هر زن و مردی وظیفه دارد که به خواسته های جنسی همسر خود در حد معقول پاسخ گوید.
دختر و پسر می توانند با هم بیرون بروند، دست یکدیگر را بگیرند و علاقه شان را با لمس بدن یکدیگر بیشتر کنند، اما باید توجه داشته باشند که با توجه به سخت گیری خانواده ها در جلوگیری از بارداری دختر در این دوران، زوج در حد رابطه ی کامل جنسی پیش نروند.
برخی از دختران در این دوران، از نیازهای ابتدایی همسران شان دوری نموده و آنرا نادرست می دانند. آنها براوردهکردن کوچکترین خواسته های همسر را به رفتن زیر سقف مشترک موکول می کنند و نمی دانند که اشتباه آنها تا چه حد میتواند به رابطه ی سالم شان ضرر وارد نماید.
نباید فراموش کرد که ازدواج در اسلام و جامعه ی ما، تنها راه ارضا کردن غریزه ی جنسی است و مسلماً یک پسر هم یکی از نیت های ازدواجش این مسئله است و چنانچه این نیاز های ابتدایی توسط دختر رفع نشود، احتمال کشیده شدن پسر به رابطه هایی غیر از ازدواج و دلسرد شدن او از همسرش، وجود دارد و چه خوب است که این نیازها توسط این راه حلال رفع و رجوع شود و البته پسر نیز باید متوجه باشد که برای خواسته هایش محدودیت بگذارد و همسرش را در سختی قرار ندهد.
ازدواج راهی برای برطرف کردن نیازهای مهم زندگی اشخاص است و شخصی که به ازدواج روی می آورد، یعنی ارضای نیازهایش را از درست ترین و برگزیده ترین راه ممکن انتخاب نموده است، درست نیست که بعد از عقد هم راه را بر او بست و وی را در انتظار نگه داشت و این انتظار سبب پشیمانی او از ازدواج شود. بلکه باید با اموزش درست، راه را برای براوردهکردن خواسته هایش فراهم کرد.
همبستر شدن با هسر در دوران عقد, امیزش جنسی در دوران عقد ,رابطه ی جنسی دوران عقد
دلایل ممانعت از نزدیکی در دوران عقد
علل مختلفی برای این که اشخاص مایل به برقراری روابط جنسی در دوران عقد نباشند، وجود دارد. بعضی از این علل برخاسته از فرهنگ و ارزش های سنتی بوده و بعضی ديگر امکان دارد برخاسته از خواسته های فردی باشد.
تأثیرات فرهنگی
اعتقادات ریشه ای: در فرهنگ سنتی ایران، روابط جنسی زناشویی مختص به زن و شوهری دانسته می شود که عروسی کرده باشند و رسماً در منزل خود سکونت داشته باشند. هر شکل دیگری از رابطه جنسی در این فرهنگ، نادرست و مغایر با ارزش ها دانسته می شود.
یعنی یک فشار فرهنگی همیشه سبب شده است افراد در صورتی که خارج از این چارچوب رابطه جنسی برقرار کنند، دچار حس گناه و یا احساسات منفی دیگری بشوند. و یا رابطه شان را از دیگران پنهان کنند. بسیاری از والدین صراحتا یا ضمنی فرزندان خود را از داشتن رابطه جنسی با همسر شرعی و قانونی خود منع می کنند و عموما دلیل های روشن و واضحی برای این امر نمی آورند.
اعتقاد به حفظ پرده بکارت:
یکی ديگر از سنت هایی که سبب ابقای ناپسند بودن رابطه جنسی در عقد میباشد ، فرهنگ ارزشمندی نگهداری پرده بکارت تا اولین شب ازدواج می باشد. در بسياري از منطقه های ایران یکی از وظائف مادر زن در شب ازدواج، ایستادن پشت در حجله عروس و داماد و تحویل گرفتن دستمال خونی از داماد بوده است. البته این رسم هنوز هم در برخی مناطق رواج دارد.
چنین رسمی سبب شده تا افراد علاقه داشته باشند نخستین رابطه جنسی خود را در شب ازدواج تجربه کنند. در واقع گویی برقراری نخستین رابطه جنسی در شب ازدواج به نوعی پای بندی به اصول و ارزش هاست و نوعی احساس افتخار و اطمینان به افراد می دهد.
همبستر شدن با هسر در دوران عقد, امیزش جنسی در دوران عقد ,رابطه ی جنسی دوران عقد
روش های لذت بردن در دوران عقد
علل فردی
بسياري از زوجین از برقراری رابطه جنسی در دوران عقد و به خصوص رابطه دخول محور می ترسند. دلیل چنين ترسی نگرانی های مرتبط با باردار شدن است. بسياري از مواقع دلیل مانع والدین از رابطه جنسی، همین ترس از حاملگی می باشد. البته حامله شدن در دوره عقد نوعی بار فرهنگی و فشار منفی هم برای دو طرف دارد.
به علاوه دیدگاه های منفی نسبت به رابطه جنسی امکان دارد باعث شود تقاضای رابطه جنسی نوعی گستاخی در نظر گرفته شود. گاهی وقت ها دختران چنين درخواستی از جانب پسر را مغایر با عشق صادقانه و حقیقی می دانند. یا پسران بخاطر ترس از رد شدن درخواست چنين پیشنهادی نمی دهند و آنرا موکول به پس از عروسی می کنند.
بعضی توصیه ها از جانب بزرگ تر ها و والدین سبب می شود دختران میل به رابطه جنسی در عقد نداشته باشند. این توصیه ها مبنی بر این هستند که چنانچه دختر در این موقع تن به رابطه جنسی بدهد، سبب طولانی شدن دوره عقد می شود و مرد انگيزه ای برای خانه گرفتن و مستقل شدن از خود نشان نمی دهد. در واقع از رابطه جنسی بعنوان حربه ای برای مشتاق تر کردن پسر استفاده می شود.